De laatste dagen zijn aangebroken...

Maandag 12 mei

In de ochtend vertrokken richting de Navajo's....Monument Valley. Als tussenstop hadden we thuis al Gooseneck uitgekozen, en dat bleek een goede keuze te zijn geweest. Een indrukwekkende en rustige (afgezien van de harde wind die er stond) plek... De kinderen hebben wat gegeten in de camper, en wij zijn om en om naar buiten gegaan om rond te kijken. Zeker een (niet verwacht) hoogtepunt!

Eind van de middag aangekomen op Gouldings Campground. Vanuit NL gereserveerd, alleen bleek de betaling niet doorgekomen te zijn, en alsnog moeten betalen. We waren sowieso niet van plan om de 17 mile lange onverharde weg door het park (Monument Valley) te gaan rijden (wordt ook zeker niet geadviseerd met een rv), maar toen we hoorden wat een ritje met een tour zou kosten....200 euro voor ons 4-en. Leuk met waarschijnlijk 2 krijsende (gezien er een giga wind stond) kids in een open jeep...dus niet.
Even later gaf een aardige Nederlandse vrouw, wie hoorde dat wij ook NLs praatten, ons hun entreekaartje a 20 USD welke nog 2 dagen geldig was. Hiermee kon je met de rv in ieder geval tot de parking, zodat je alsnog even kon rondkijken. Top dus...

Dinsdag 13 mei

Plan was Sedona...3 nachten, geen campground gereserveerd. Het was best een lange rit a 3u45min, maar voor we het wisten waren we al in Flagstaff, en hoefden we nog maar een klein uurtje. Erg prettig! Tank weer volgegooid en begonnen aan het laatste stuk, waarvan een deel via een kronkelige scenic byway. Onderweg kwamen we Cave Springs campground tegen, waar we meteen een plekje hebben geregeld. In het bos, aan de Oak Creek. Heel basic en rustig. Wel prettig dat de koelkast in deze rv het goed doet op gas (gezien we op deze campground geen electriciteit oid hadden) en we niet elke keer onze spullen naar een koelbox met ijsblokjes hoeven te verplaatsen.
Wel een nadeel....gsm, laptop, ipad....alles was inmiddels leeg...

Woensdag 14 mei

....en dus de volgende dag het plan getrokken om toch een campground te zoeken met iig partial hookup, zodat we alles weer konden opladen.
Maar eerst in de ochtend een stuk langs Oak Creek gewandeld. Op een gegeven moment kwam Liam met: been pijn...even later...buik pijn....even later....ben zoooo moe...even later...schoenen zijn niet goed....
Kortom, het werd tijd om terug te keren naar de parking, waar je overigens 10 USD voor moest betalen. Snapten we meteen wat de mevrouw van de campground bedoelde met : "Sedona is expensive...". Voor elke parking of park moet je apart betalen, of je moet een bepaalde Pass (waarvoor je natuurlijk ook moet betalen) hebben.

Dus vervolgens ook een dure lunch genuttigd in het (ons te) toeristische plaatsje.
In de namiddag doorgereden naar Red Rock State Park. Een erg leuk en kleinschalig park voor kinderen. Liam heeft het echt super gedaan...en een aantal kilometers (waaronder wat pittige klimpartijen) zelf gelopen. Het laatste stukje was hij overigens kapot en moesten we hem omkopen met een snoepje :)

(....beetje jammer dat hij deze 'tactiek' inmiddels vaker toepast....

Om acht uur 's avonds gooit de eigenaar van de campground vaak wat overgebleven voedsel naar buiten, wat wasbeertjes aantrekt. Dus Liam had geluk en mocht nog even iets langer opblijven om de beestjes te zien.

De mannen slapen overigens niet meer naast elkaar. Althans, ze vallen niet meer naast elkaar in slaap. Op een gegeven moment kwamen er allerlei vrolijke geluiden uit een bewegend campingbed....zaten ze met elkaar (en het nodige speelgoed) in het bedje feest te vieren...Dus nu valt Liam op ons bed in slaap, en leggen we hem naderhand over op zijn eigen 'bed'.

Donderdag 15 mei

Alles weer opgeladen, dus we konden weer basic kamperen. Nu gekozen voor Pine Flat, de andere campground in het daar gelegen National Forest. Wat er de dag cq nacht ervoor is gebeurd...geen idee...maar er lagen bij aankomst 2 volledige voorpoten van een klein hertje op onze plek. "Papa....Mama....wat is dat?????? Is dat van een diertje??????" Euh.....

De middag doorgebracht in Red Rock Slide Park. Zoals de naam al doet vermoeden, de rotsen waren erg glibberig (en het water was koud!), waardoor je er goed overheen en tussendoor kunt glijden. De mannen hebben zich er prima vermaakt. Liam in het water, Julan met steentjes onder een boom.

Liam is inmiddels geobsedeerd door toiletten. Begon al na het doortrekken in het vliegtuig, wat best veel lawaai maakt. Dus nu is het iedere keer "gaat niet hard he...niet doortrekken!". En op bepaalde campgrounds en in bepaalde parken heb je basic toiletten als in...een gat in de grond. En dat vindt hij toch ook wel erg bijzonder.....dus nu wil hij elk toilet welke we tegenkomen bekijken....

Vrijdag 16 mei

Op naar de Grand Canyon. We hadden beide eigenlijk geen verwachtingen. De rit ging prima. We kunnen inmiddels Kabouter Plop, Zwiebertje, Berend Botje en nog tig andere vreselijke kinderliedjes meezingen. Elke keer proberen we er stiekem een andere cd erin te schuiven, maar dat wordt niet zo gewaardeerd. En aangezien wij veel over hebben voor een rustige achterbank...zij vragen...wij draaien.

Campground is volgeboekt, maar oogt rustig en ruim. Konden heerlijk buiten eten, en als entertainment liep er tijdens het eten een vrouwtjes eland over onze plek.

Zaterdag 17 mei

Om negen uur zaten we in 1 van de shuttlebussen welke verschillende routes door het park rijden. Wel zo prettig, dat bespaart toch weer wat mijlen (en drukte qua auto's). De afstanden in de parken zijn best groot, je rijdt met gemak 50 kilometer in een park zelf....

Een stuk langs de rim gelopen. Op een gegeven moment hebben Randy en Liam de bus gepakt, en is Lisette met Julan op de rug nog een stuk doorgelopen. Voor het middaguur is het nog goed te doen qua warmte. Vervolgens met zn 4en met de bus nog wat viewpoints bezocht.

Eerlijk gezegd is de Grand Canyon ons tegengevallen, ook al hadden we er vooraf niet echt verwachtingen bij. Het is groot, dat klopt. Maar de views welke je in bijvoorbeeld Canyonlands hebt, zijn ons inziens indrukwekkender en minder ' van hetzelfde'.

Zondag 18 mei

Via de 64 (en enkele viewpoints) het park uitgereden, op naar Page. In NL wel een een campground opgezocht, maar niet geboekt. Bij aankomst bleek deze helaas al volgeboekt te zijn, dus een andere opgezocht, nabij Lake Powell.

In de middag een bezoek gebracht aan Horsehoe Bend. Echt een mooie plek om te zien. In eerste instantie dachten we "mwoah, dat moet lukken om met de kids af te lopen", maar toen we bovenaan een pad mul zand kwamen, zagen we pas hoever (eerst een afdaling en terug dus ook weer klim omhoog door het mulle zand) het daadwerkelijke viewpoint was....geen doen met Liam die zelf moet lopen.
Dus, Randy is met de kids bovenaan gebleven, en Lisette is eerst wezen kijken. Nadien heeft Randy de kinderen voor de camera's omgewisseld, en is eveneens naar beneden gelopen.

Via de Glen Canyon Dam teruggereden naar de campground, welke onderdeel van een resort uitmaakt. Op het resort is een buitenzwembad, dus snel de handdoeken uit de kast getrokken en nog even een duik genomen. Vooral voor Liam feest!

Inmiddels zijn we de 2000 mijl op de teller gepasseerd...woensdag hopen we in Las Vegas aan te komen.

Maandag 19 mei

In de ochtend richting de Lower Antelope Canyon gereden, om vervolgens de Canyon in te gaan. Ook dit wordt beheerd door de Navajo's, en net als bij Monument Valley wordt hier een aardige entreeprijs gevraagd. Voor 28 USD pp mochten we de Canyon in. De kinderen waren gratis. Vooraf hadden we gelezen dat het binnen erg smal zou zijn, en met kleine kinderen afgeraden werd. Echter ging het prima. Op een gegeven moment dacht Liam dat er Indianen aankwamen, door de geluiden die de gidsen even verderop maakten. Voor ons een mooi aanknopingspunt om hem nog iets harder te laten lopen....op zoek naar de Indianen.

De jongens staan inmiddels op een aantal Chinese sd kaartjes. Vandaag is Julan met een Chinese paraplu (en bijbehorende mevrouw) op de foto geweest, en Liam in actie tijdens de wandeling door de Antelope Canyon. De vrouw probeerde nog met Liam alleen op de foto te gaan, maar daar was hij toch te verlegen voor. Onze eigen sd kaartjes zitten ook aardig vol. We hoeven ons de eerste tijd na terugkomst niet te vervelen.

In de late middag via de 9 Zion National Park binnen gereden. Gezien de kinderen het stilzitten beu waren, bij aankomst op de campground het badje opgeblazen en gevuld. Prima vermaak. In veel National Parks heb je de gehele dag tijdstippen dat er op bepaalde plekken door een ranger een korte uitleg wordt gegeven. De onderwerpen lopen uiteen..historie, flora, fauna, etc.. Dus Randy is 's avonds naar een praatje geweest over...jawel...een schaap...

Dinsdag 20 mei

Ook in Zion lopen shuttlebussen, waar we deze ochtend als vroeg in zaten. Meeste korte trails hebben we 2 jr geleden ook gelopen, en gezien Liam bij het woord 'lopen' momenteel een erg chagrijnig gezicht krijgt plus het feit dat er weinig activiteit in zijn benen zit, hebben we maar 2 wandelingen gedaan.

De middag lekker rustig op de campground doorgebracht, konden de kinderen even uitrazen. Deze keer had Liam 2 hertjes, eekhoorns en salamanders als gezelschap.

Woensdag 21 mei

Viva Las....bijna Vegas. Eerst nog langs Valley of Fire State Park, en dan is het gedaan met het reizen. De rv hoeft vrijdagochtend pas ingeleverd te worden, maar gezien Randy wederom een poging gaat doen om zondag met gevulde zakken terug naar NL te vliegen, worden Lisette en de kinderen 2 nachten in een hotel (uiteraard met casino) gestopt. De laatste 2 nachten zijn geregeld door de travelagent, gezien er zaterdag geen vluchtmogelijkheid was, en we dus zondagochtend pas terugvliegen.

Valley of Fire vluchtig bezocht, maar wat we ervan gezien hebben, een erg mooi State Park! Rond half vier ingecheckt in Excalibur, waar we 2 nachten blijven. Liam wil nu dolgraag naar de achtbaan van het naastgelegen hotel kijken, dus we gaan maar eens op pad...